“Als ik heel eerlijk ben, heb ik nooit een mentor gehad. Als je het woord mentor opzoekt, kom je zaken tegen als ‘iemand die vanuit zijn/haar ervaring anderen bijstaat’. Maar de ervaringen die anderen hebben gehad in hun (werkende) leven, lagen altijd zo ver weg van mijn eigen ervaringen dat ik hun adviezen gewoonweg niet serieus kon nemen. Zoals bijvoorbeeld de onderwerpen racisme en discriminatie. De meeste mensen in mijn omgeving hebben daar tot op de dag van vandaag geen eigen ervaring mee. Hoe moeten zij mij dan op weg helpen als ik geconfronteerd word met mensen die mij beoordelen op mijn kleur en/of vrouw zijn?

Ik was net twee keer afgewezen voor de functie van gemeentesecretaris en voelde me een mislukt. Zat vast in de baan die ik had en dacht dat ik nergens zou komen. Mijn werkgever van destijds organiseerde een tweedaagse retraite, waarbij er een onderdeel werd begeleid door coaches. Na afloop van de sessie kwam een coach naar mij toe en vroeg of ze iets tegen mij mocht zeggen. Ik zei ja en ze zei: 'Abigail, je komt op mij over als een zwaan. Mooi, krachtig en gracieus. Maar als je dichtbij een zwaan komt, gaat ze pikken. En dat is hoe je op mij overkomt. Hier is mijn kaartje als je verder wilt praten.'

Terug naar huis in de auto klemde ik mijn handen om het stuur en zei boos: 'Ik ben helemaal geen zwaan, hoezo?' Maar iets in mij zei me dat het misschien toch een goed idee zou zijn om eens af te spreken. Nu, ruim 8 jaar later, spreek ik haar nog steeds ongeveer 3 keer per jaar. Ik noem het mijn Apk-keuring. Maar ook als ik voor een belangrijke beslissing sta, zoals bijvoorbeeld een sollicitatie, neem ik contact met haar op. Vaak kan ze mij met slechts één zin aan het nadenken zetten. Ik vind dat heel waardevol en gun iedereen een mentor, coach of inspirator toe.”