“We starten Mentoren op Zuid altijd met een training. De studenten leren daar wat mentoring inhoudt. Daarnaast heb ik aandacht voor het feit dat we met elkaar een professioneel team zijn. Als een student ziek is, verwacht ik dat dit door de studenten als team opgepakt wordt. Het kan dan gebeuren dat een student twee leerlingen begeleidt. Oefenen met dat soort onverwachte situaties is heel waardevol voor de studenten, want dit komt regelmatig voor in het werkveld. De studenten krijgen de gelegenheid bij MoZ om echt in contact komen met kinderen/jongeren en zo te ervaren hoe het is om professionele communicatieve vaardigheden in te zetten. Maar ook professioneel betrokken raken, methodisch werken, interventies doen, betrouwbaar zijn voor je mentee en reflecteren zijn belangrijke aspecten voor een social worker. Als dat proces goed verloopt kan er een mooie band tussen de mentor en de mentee ontstaan. Wanneer de stageperiode dan ten einde loopt, vinden veel studenten en hun mentees het moeilijk om afscheid te nemen. Sommige mentees vragen bijvoorbeeld om het telefoonnummer van hun mentor. De studenten leren methodisch en doelgericht te werken. Ze leren (sub)doelen te stellen, waarbij het van belang is dat ze goed leren kijken naar wat haalbaar is voor de mentees. En als blijkt dat doelen niet gehaald kunnen worden, moeten zij improviseren en bijstellen. Dat hele proces is heel leerzaam. Dan zie dat er studenten zijn die onzeker worden of moedeloos. Maar met ondersteuning van elkaar, het team, worden successen behaald. Bij dat leerproces, juist in de praktijk, ligt mijn motivatie. Toen ik zelf leiding gaf in het werkveld was mijn uitgangspunt: hoe kunnen medewerkers zich ontwikkelen zodat ze beter hulp kunnen verlenen aan cliënten? Dat pas ik ook toe bij de studenten. Ik kom met mijn team studenten wekelijks op een basisschool voor speciaal onderwijs. Daar zijn kinderen die erg gesloten of juist té open zijn. Of weinig concentratie hebben, kinderen die het lastig vinden om zich aan regels te houden of moeite hebben met sociale vaardigheden. Maar ook kinderen die een combinatie van deze gedragingen hebben. Hoe begeleid je deze kinderen? Bijvoorbeeld als een kind erg gesloten is en niet zo veel leuk vind. Hoe lok je die uit de tent? Hoe bereik je dat die kinderen vertellen wat ze leuk vinden en waar ze enthousiast van worden? En het moet gezegd worden, dat lukt niet altijd. In sommige gevallen moet een student leren genoegen te nemen met hele kleine stapjes vooruit. Maar dat is ook deel van het vak. Soms is de individuele aandacht het hoogst haalbare. Voor de meeste leerlingen is die extra aandacht van iemand die net iets ouder is en waar ze vaak tegenop kijken sowieso een echt gewin. Naast leuke ontspannende activiteiten wordt er door sommige kinderen ook gewerkt aan bijvoorbeeld rekenen, taal of zelfs beroepenoriëntatie. Dan is het mooi om te zien dat kinderen meer kennis opdoen over een beroep en/of merken dat hun vaardigheden vooruit gaan! Wat ik echt gaaf vind om te zien is als er bijzondere resultaten geboekt worden. Zo was er laatst een meisje dat heel gesloten was en door de begeleiding opbloeide. Niet alleen tijdens het mentoruur, maar ook in de klas. Gaaf als de meester dat dan laat weten. En ook geweldig, een jongen die heel gesloten is en moeite heeft met contact maken. Na een korte tijd was hij schaterlachend activiteiten aan het doen met zijn mentor. De juf kwam speciaal naar mij en de betreffende student toe om te zeggen dat dat echt ongelofelijk was. Dat soort voorbeelden, bijzonder voor de mentor en voor de mentee, waar je ziet dat er een win-win situatie ontstaat, daar doe ik het als docent voor!”